Γράφει ο Γιώργοs Φλεβάρηs. Πολλοί που υπηρετούν στην πολιτική αλλά και δημόσιοι λειτουργοί δέχονται αυστηρή κριτική, πολλές φορές στα όρια της χυδαιότητας, και σίγουρα πέρα από τα πλαίσια της θεμιτής πολιτικής κριτικής.
Όμως δεν στρέφονται ποτέ δικαστικά εναντίον οποιουδήποτε. Και δεν το κάνουν γιατί πιστεύουν βαθιά ότι όσοι έχουν θέσεις ευθύνης και θέσεις εξουσίας πρέπει να μάθουν να ζούνε με την κριτική. Έστω και αν μερικές φορές είναι κακοπροαίρετη.
Ασφαλώς κάθε πολιτικός, η δημόσιος λειτουργός όπως κάθε πολίτης, έχει δικαίωμα να προσφύγει στη Δικαιοσύνη, αν θεωρήσει ότι μια επίθεση που δέχεται δεν συνιστά πολιτική κριτική, αλλά συκοφαντία.
Όμως αυτή η διάκριση πρέπει να γίνεται με πολύ αυστηρά κριτήρια. Ακριβώς για να μην κατηγορηθεί ότι εκμεταλλεύεται την ισχύ του για να περιορίσει την κριτική την οποία αναπόφευκτα κάθε πολιτικός η δημόσιος λειτουργός δέχεται.
Η τρομοκράτηση ενός δημοσιογράφου και των υπολοίπων, είναι ενδεικτικό μιας επικίνδυνης, αυταρχικής και ηθικά και πολιτικά απαράδεκτης αντίληψης, που όλο και περισσότερο φαίνεται να ενστερνίζεται ο κάθε μηνυτής. Ο έλεγχος της εξουσίας είναι προϋπόθεση της Δημοκρατίας, Όσο και αν κάποιοι επιδιώκουν το αντίθετο.
«Οι δημοκρατικοί θεσμοί της Ελλάδας είναι ισχυροί. Κάθε Έλληνας πολίτης έχει δικαίωμα να καταγράφει την άποψη του. Ακόμα, και αυτός ο πολιτικός που έχει βασίσει όλη την πορεία του στα ψέματα, στο διχαστικό λόγο, στο μίσος.
Όμως, ζούμε ακόμη σε μία δημοκρατική χώρα. η ελευθερία του Τύπου, όπως και η ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης, είναι προπύργιά της. Και έτσι θα παραμείνουν.
Τropaio: Πρώτο και με διαφορά!