Γράφει ο Γιώργος Φλεβάρης. Ακούμε για συμμορίες νέων και συχνά ανήλικων ατόμων που εύκολα χτυπούν αλλά και μαχαιρώνουν συνομηλίκους αλλά και μεγαλύτερους ηλικιακά από εκείνους για να διασκεδάσουν, να γελάσουν ή να τους πάρουν το «έξυπνο» αλλά άψυχο κινητό, στερώντας μία ζωή που όπως φαίνεται για εκείνους είναι πολύ πιο φτηνή από ένα κινητό, πόσο εξευτελίζεται η ανθρώπινη ζωή…
Οι παραβατικές συμπεριφορές περιλαμβάνουν διάφορες μορφές, όπως κατάχρηση ουσιών και αλκοόλ, ανυπακοή σε νόμους και κανόνες, βία, κλοπή. Οι πράξεις βίας περιγράφονται από παραβατικά αδικήματα, όπως παρενόχληση, εκφοβισμός, απειλή, καταδίωξη, επίθεση, κακοποίηση ατόμων ή/και ζώων, βιασμός, φόνος, κλοπή/ληστεία, φθορά περιουσίας, βανδαλισμοί και άλλα παρόμοια αδικήματα.
Η παραβατική συμπεριφορά αποτελεί ένα πολυδιάστατο πρόβλημα και η αιτία που οδηγεί στην εκδήλωσή της οφείλεται σε πολλούς παράγοντες. Επιστήμονες που έχουν ασχοληθεί ενδελεχώς με το πολυπαραγοντικό αυτό θέμα, όπως κοινωνιολόγοι και ψυχολόγοι, υποστηρίζουν ότι έχει αποδειχθεί πως ο χαλαρός έλεγχος στο πλαίσιο της οικογένειας και η έλλειψη επικοινωνίας, ανάμεσα στον γονιό και στο παιδί, ευνοούν την παραβατικότητα.
Ο ρόλος της οικογένειας
Η οικογένεια ως φορέας κοινωνικοποίησης συμβάλλει ιδιαίτερα στη καλλιέργεια της υπακοής και του σεβασμού στους νόμους. Τα παιδιά μιμούνται συμπεριφορές και πρότυπα μέσα στην οικογένεια. Βλέπουν το μπαμπά να μιλά όμορφα στη μαμά ή τον παππού στη γιαγιά και το ίδιο θα κάνουν και εκείνα στη δική τους οικογένεια στο μέλλον. Τη πρώτη ευθύνη σε αυτό το κόσμο την φέρνουν οι γονείς, η οικογένεια που μεγαλώνουν τα παιδιά. Συνεπώς οι γονείς πρέπει να ενημερώνονται αμέσως για τις παραβατικές συμπεριφορές των παιδιών και τις πιθανές αιτίες τους.
Τropaio: Πρώτο και με διαφορά!
